Czasem w życiu czujemy, że zapadłyśmy w letarg. Śpiączkę. Bezruch. Marazm. Nic nie smakuje tak jak kiedyś. Wszystko smakuje tak samo.
W takich chwilach czyścimy duszę. Wietrzymy głowę. I zamiast kolejnego przepisu na kurczaka, szukamy strawy dla ducha.
Ja pożeram właśnie prawdziwą ucztę. Trudną, bolesną. I niesamowicie budującą.
Dla wszystkich, które czują się wypalone, smutne i bezradne:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz